ÇEVİRİ: MEDYA, FOTO-MUHABİRLİK ALANINDAKİ CİNSEL TACİZ SORUNUNU ÇÖZMEK İÇİN ELİNDEN GELENİ ARDINA KOYMAMALI
©Nicole Rifkin
Alicia Vera, Mexico City ve Miami'de yaşamını sürdüren bir fotoğrafçı.
Dünyanın en prestijli fotoğraf ajanslarından biri olan Magnum Photos'un eski bir üyesi olan David Alan Harvey beni cinsel olarak taciz ettiğinde, 23 yaşında hevesli bir foto-muhabiriydim. Genç bir fotoğrafçı olarak, bana rehberlik etmesini umdum ve Harvey'e güvendim. Çünkü o tanınmış, saygı duyulan biriydi. Dünyanın en iyi bazı haber kuruluşları ve fotoğraf editörleri tarafından yoğun bir şekilde destekleniyordu.
2009 yılında Harvey ile Meksika'nın Oaxaca şehrinde bir atölye çalışması yaptım. Çalıştay harikaydı. O hafta, sanat okulunun ilk yılında öğrendiğimden çok daha fazlasını öğrendim. O ve ekibi tarafından desteklendiğimi hissettim, bu yüzden atölye bittikten kısa bir süre sonra beni asistanlığını yapmam için davet ettiğinde karar vermek için bir an olsun gözümü bile kırpmadım. Öğrenmeye karşı büyük açlık hissediyordum. Bunu sanki hayatımın fırsatı gibi hissettim.
Magnum Photos, 1947'deki kuruluşundan bu yana her zaman foto muhabirliğin standardını belirlemiştir. Fotoğrafçıları, 1930'lardan beri dünyanın önemli olaylarını ve kişiliklerini takip ediyor. Bugün dünyamızın görsel olarak algısını şekillendirdiklerini söylemek abartı olmaz. O zamanlar, üzerinde Magnum yazan bir bez çantayı taşıyan ve Facebook biyografisinde "Büyüyünce Magnum fotoğrafçısı olmak istiyorum" diye yazan genç bir kadın olarak, fotoğrafçılarından biri tarafından ona yardım etmek için davet edildiğimde yaşadığım heyecanı tahmin edebilirsiniz.
Çalıştaydan sonra, üzerinde çalıştığım bir projeyi birlikte değerlendirmeyi planladığımız bir Skype görüşmesine geçtik. Ama görüşme esnasında bir an Harvey ayağa kalktı ve ışıkları kapattı. Bir süre sonra mastürbasyon yaptığı aşikar bir hale geldi. Şaşırmıştım ama bunun beni ona asistanlık yapmayı istemekten alıkoymadığını söylemekten utandım. Hareketleri beni endişelendiriyordu, ancak hayatım boyunca o kadar çok cinsel tacize maruz kalmıştım ki, bu davranışı mutlak bir tehlike işareti sayılmazdı.
Harvey önce benden asistanı olarak onunla Brezilya'ya seyahat etmemi istedi, ancak vize alamadım. Bu yüzden Nisan 2010'da benden vereceği derste ona yardım etmem için Madrid'e gelmemi istedi. Kısa bir süre içinde yapılacak pek fazla bir yardım olmadığını fark ettim. Bunun yerine akşamlarımı Harvey ve öğrencileriyle partileyerek geçirdim.
Yolculuk sırasında zaten birkaç uygunsuz yorum yapmıştı. Sonra bir gece, içmeye gittikten sonra, yeni çalışmama bakmak için iyi bir zaman olduğunu söyledi. Bardan ayrıldık ve hostele doğru yola koyulduk. Vardığımızda çevirdiği türlü dalaverelerle odama kadar geldi. Oda oldukça küçüktü ve yatağımdan başka oturacak yer yoktu. Dizüstü bilgisayarımı çıkardığımda, o yatağa uzandı ve geçmiş konuşmalarımızda yaptığı türden tüm o uygunsuz yorumlara birdenbire geri dönüverdik. O sırada üzerinde çalıştığım proje striptizcilerle ilgiliydi ve benim onlar gibi hareketler yapıp yapamayacağımı ya da dans edip edemeyeceğimi sordu. Gerildim ve laptop'ın kucağıma yapışık kaldığından emin oldum. Laptop adeta benim güvenlik hattım oldu. İncinmemeye o kadar çok odaklanmıştım ki, o odada bana neler söylediğini pek hatırlamıyorum. Sonunda çekti gitti ve ben utanarak evime döndüm.
Yıllar sonra, Instagram DM'lerimde yeniden ortaya çıkana kadar, genel olarak Harvey ile iletişim kurmayı kesmiştim. Bana onun görüşünü almak istediğim, yeni bir projemin olup olmadığını sordu. Ben de "Var" dedim. O, "Geçen seferki gibi beni deli etme" diye yazana kadar Skyping yapmayı planlıyorduk. Onunla bir daha da asla konuşmadım.
Sonunda, sektördeki cinsel suiistimallere dair haberler yapan Columbia Journalism Review muhabiri Kristen Chick ile bağlantı kurdum. Harvey'i araştırmış ve 11 kişinin onun davranışını kınadığı bir yazı yazmıştı. Magnum, kısa bir süre sonra bir iç soruşturma başlattı. Harvey, avukatı aracılığıyla tüm iddiaları reddetti ve Mart ayında Magnum yönetim kurulunun onu görevden almak için yaptığı oylama üzerine istifa etti.
Haber kuruluşlarının bu hikayeyi #MeToo hareketinin bir parçası olarak ele alacağını varsaydım. Ne de olsa New York Times, Hollywood yapımcısı Harvey Weinstein ve jimnastik milli takımı doktoru Larry Nassar'ın çöküşünü, daha da yakın zamanda biyografi yazarı Blake Bailey ve New York Valisi Andrew Cuomo hakkındaki cinsel taciz iddialarını haber yapmıştı.
Ancak yüksek profilli medya şahsiyetlerine yönelik suçlamalar bazen ana akım platformlar tarafından ya saklanıyor ya da gizleniyor. 2018'de Columbia Journalism Review, büyük yayın kuruluşlarında çalışan birkaç fotoğrafçıya yönelik taciz suçlamalarını vurgulayan bir makale yayımladı. Sektörel internet siteleri ve dergiler dışında, neredeyse hiçbir haber kuruluşu bu hikayelere değinmediler.
2018 yılında kaleme alınan yazının başlığı “Foto Muhabirliğinin Hesaplaşma Anı”ydı. Fakat şu ana kadar böyle bir 'an' olmadı.
Bu vakaların daha da girişken bir biçimde haber yapılmaları gerekiyor - çünkü bunun aksi tüm bu olanları görmezden gelmektir. Sektörümüzdeki bu korkunç güç suiistimalleri, geniş çapta ele alınmayı ve kesinlikle tartışılmayı hak ediyor.
Bu davranışları haber yapmak, olanları yalnızca kamuya açık bir konu haline getirmekle kalmayıp, aynı zamanda hesap verebilirlik, saygı ve eşitlik içeren sağlıklı bir kültür değişimini sağlayabilmek açısından sektörümüzün temel sorumluluğudur. Mağdurları dinlemeli ve onları tanımalıyız. İktidardakiler de kendilerine bunun olmasında nasıl bir rol oynadıklarını ve bu adamların tacizlerine devam etmelerine izin veren hangi sistemlerin mevcut olduğunu sormalı?
Harvey, gelişmekte olan fotoğrafçılara yönelik bir dergi olan Burn Magazine'i yönetmeye devam ediyor ve Patreon'da genç fotoğrafçılara mentorluk hizmetleri sunduğu 'Photo Tienda' adlı bir de profili var. Ayrıca Instagram'da neredeyse yarım milyon takipçisi tarafından takip edilmeye devam ediyor. Fotoğraf editörleri, sanat yönetmenleri ve daha birçok meslektaşım ona desteklerini beğenilerle (like) göstermeye devam ediyor. Yaşadıklarımı kamuoyuyla paylaşmanın kariyerimi gelecekte olumsuz olarak etkileyeceğinden korkuyorum ama değişim için şartları sonuna kadar zorladığımı bilerek geceleri daha iyi uyuyabiliyorum.
Bu çeviri Gölge Fanzin'in 22. sayısında yayımlanmıştır.
Çeviri: Cenk Mirat PEKCANATTI
Yorumlar
Yorum Gönder